Mężczyzna w arabskim stroju, który pojawił się na ulicach Iławy to jeden z happeningów, w którym wzięli udział mieszkańcy miasta!
Happening i inne działania artystyczne przygotowali uczniowie klasy VII Szkoły Podstawowej nr 1 im. Mikołaja Kopernika w Iławie pod opieką pani Agnieszki Prass. Wszystkie projekty zakończył się sukcesem, ponieważ uczniowie zrealizowali cel główny – skłonili odbiorców do reakcji.
W kwietniu uczniowie klas VII iławskiej Jedynki podczas zajęć plastycznych z panią Agnieszką Prass omawiali formy sztuki współczesnej: happening, performance i flash mob. Są to różnorodne działania artystów, podejmowane przy współudziale widza, o chwilowy charakterze, często by zwrócić uwagę na problem społeczny, polityczny lub kulturowy i skłonić do refleksji. Podsumowaniem cyklu lekcji było wykonanie zadania metodą projektu pod nazwą “Happening i performance w Iławie”
Projekt edukacyjno-społeczny polegał na zorganizowaniu w szkole lub przestrzeni publicznej Iławy działania artystycznego ukazującego wybrany problem.
Dlatego w piątkowy wieczór na ulicach Iławy można było spotkać spacerującego mężczyznę ubranego w arabską kandurę. W ramach projektu uczniowie przygotowali happening, który miał zwrócić uwagę na zjawisko tolerancji w naszym mieście. Projekt zakończył się sukcesem, ponieważ wywołał poruszenie wśród mieszkańców miasta i sprowokował do wielu reakcji w mediach społecznościowych.
Komentarz uczniów, którzy chcą pozostać anonimowi, po przeprowadzeniu działania:
“Reakcje były bardzo skrajne, ale przeważały te negatywne. Był to piątkowy wieczór, więc na ulicach miasta znajdowało się dużo młodych ludzi. Reakcje młodzieży były najbardziej nieprzyjemne: głośne i wulgarne komentarze, przeklinanie, obelgi słowne. Starsi robili zdjęcia lub nagrywali filmiki, otwierając szyby samochodu. Znaleźliśmy się też w sytuacji, w której baliśmy się, że zostaniemy pobici. Z najbardziej neutralną, spotkaliśmy się, stojąc pod kościołem.
Strój arabski wzbudzał duże zainteresowanie wśród ludzi, ale najbadziej negatywne reakcje przedstawiała młodzież. W tym morzu nienawiści znalazło się kilka pozytywnych reakcji, najczęściej były to młodsze dzieci, które prosiły o wspólne zdjęcie. Z perspektywy osoby pochodzącej z jakiekolwiek kraju arabskiego, odradzalibyśmy podróż do naszego kraju. Przed nami jeszcze bardzo długa droga do dojrzałego zachodniego społeczeństwa.”
Inne projekty edukacyjno-społeczne uczniów były równie ciekawe i włączały mieszkańców miasta do działania.
Uczennice klasy VII a – Zofia, Oliwia, Sofija i Zofia w niedzielne popołudnie w restauracji Przystań Sobie zaśpiewały utwór Paolo Nutini „Iron Sky”. Roznosiły także wśród gości i czytały list – manifest Charliego Chaplina z filmu „Dyktator”. Dziewczęta zwróciły uwagę odbiorców na tolerancję, szacunek i wolność.
Uczniowie klasy VII c Ksawery, Wiktor, Wojciech i Piotr chcieli sprawdzić uczciwość przechodniów, gdy upuszczą 10 złotych przy wyjmowaniu telefonu z kieszeni. Reakcje były różne, ale często ludzie nie chcieli oddać znalezionych pieniędzy, a nawet doszło do kradzieży.
Alicja, Basia, Martyna, Kasia i Julka z VII c pytały przechodniów: Czy pingwiny mają kolana? Czy pingwiny mają łaskotki i potrafią się śmiać?
Natomiast Antonina, Dominika, Anna, Lena, Aniela poznały opinie mieszkańców Iławy nt. palenia papierosów.
Z okazji Dnia Czekolady Anna, Maja i Maya pytały mieszkańców naszego miasta o ich preferencje czekoladowe i częstowały kostkami czekolady.
Uczennice klasy VII b – Zuzanna, Oktawia, Wiktoria, Emilia, Aleksandra na boisku szkolnym przy koszu na śmieci umieściły pustą butelkę i 10 zł. Okazało się, że często podnoszono tylko pieniądze, a śmieci pozostawały niezauważone. Dziewczyny zwróciły uwagę uczniów na potrzebę dbania o środowisko.
Uczciwość uczniów zbadały uczennice klasy VII d, które podczas przerwy w szkole sprawdzały reakcje uczniów, gdy osobie wypadną pieniądze. Uczniowie zawsze szukali właściciela zgubionych pieniędzy.
Wśród projektów znalazły się też flash moby – uczniowie zatańczyli belgijkę i makarenę na boisku na osiedlu Ostródzkim i zachęcali przechodniów do wspólnej zabawy.
Podczas omawiania efektów projektów młodzież była zadowolona ze swych działań, bo wymagały one dużo odwagi i wiary w siebie. Uczniowie zrozumieli, że sztuka współczesna jest nieoczywista. Liczy się pomysł i zaskoczenie widza -uczestnika zdarzenia.
Metoda projektu jest jedną z moich ulubionych praktycznych metod nauczania, ponieważ polega na samodzielnej realizacji zadań przez uczniów. Motywuje uczniów do współpracy, dzięki czemu ćwiczą oni swoje umiejętności interpersonalne. Praca w grupie projektowej wymaga zaangażowania, ale jest bardzo atrakcyjna dla młodzieży, zwłaszcza jeśli samodzielnie mogą decydować o wyborze tematu. Powstają wtedy inicjatyw wykraczające poza ramy tradycyjnej edukacji.
To działania, które realizuję w myśl mojej zasady: Daj uczniom przestrzeń do działania, a na pewno cię zaskoczą. I tak było! Oddanie sprawstwa w ręce młodych ludzi, to strzał w dziesiątkę. Uczniowie wykonali świetne prace, wykazując się niesamowitą odwagą, pomysłowością i kreatywnością. Nauczyli się także czegoś o sobie – że potrafią przełamać nieśmiałość, rozpocząć i podtrzymać rozmowę, dać komuś uśmiech.
– Agnieszka Prass
AP